شنا کردن در محل دفع فاضلاب های انسانی یا صنعتی باعث ابتلای به انواع بیماری ها می شود.
تب حصبه، انواع اسهال، اسهال خونی، عفونت هپاتیت، بیماری های گوارشی، ورم ملتحمه چشم، تراخم ، کرم قلاب دار، عفونت های پوستی، عفونت گوش میانی و بیماری های قارچی مانند کچلی وخارش پا از جمله بیماری های یادشده است.
یکی از راه های ایمن برای پرداختن به ورزش شنا که نقش مؤثری در سلامت افراد دارد ایجاد پلاژ در ساحل است.
ایجاد پلاژهای ویژه شنا به دور از مناطق آلوده از نظر میکروبی و باکتریایی به همراه دوش های آب شیرین برای حمام پس از شنا درآب دریا، ضروری به نظر می رسد .
شهروندان باید توصیه ها را جدی بگیرند و فقط در محل هایی شنا کنند که برای این منظور در نظر گرفته شده است و پس از شنا در آب دریا در اسرع وقت با آب شیرین حمام کنند؛ زیرا بسیاری از باکتری و میکروب های موجود در آب از این طریق دفع می شوند.
فاضلاب صنعتی، خانگی، کشاورزی ونفتی و آلودگی های رها شده در ساحل از سوی انسان، آلودگی های موجود در آب های زیر زمینی که به دلیل تفاوت سطح به دریا می ریزند و آلودگی های حاصل از شستشوی ساحل از طریق امواج از جمله شیوه های آلوده شدن شناگاه های طبیعی به شمار می روند.
با این توصیف میزان این آلودگی ها در دریا نسبت به رودخانه، برکه و سایر آب های سطحی کمتر است.
نور خورشید، وجود کرم ها و جلبک ها که از باکتر ی ها تغذیه مِی کنند، عمل فتو سنتز گیاهان کف دریا و اکسیژن زیاد موجود در دریا، خطرات باکتری ها و میکروب های موجود درکف دریا را پایین می آورند برهمین اساس دریا از ایمنی بیشتری در مقابل انتقال آلودگی ها به شناگران برخوردار است.
منبع:
http://www.bpums.ac.ir
