کلمه «رزق» که معادل فارسی آن «روزی» است؛ یعنی هر چیزى که موجودى دیگر را در بقاى حیات و زندگیش کمک نماید و در صورتى که آن رزق، ضمیمه آن موجود و یا به هر صورتى ملحق به آن شود، حیاتش ادامه مىیابد.
آنچه از موارد استعمال رزق به دست می‌آید؛ این است که در معناى این کلمه نوعى بخشش و عطا هم خوابیده است. این معناى اصلى و لغوى کلمه بود، ولى بعدها در معناى آن توسعه دادند و هر غذایى را که به آدمى می‌رسد، چه دهندهاش معلوم باشد و چه نباشد رزق خواندند، گویا رزق بخششى است که به اندازه تلاش و کوشش انسان به او می‌رسد، هر چند که عطا کننده آن معلوم نباشد. سپس توسعه دیگرى در معناى آن داده و آن را شامل هر سودى که به انسان برسد نمودهاند، هر چند که غذا نباشد، و به این اعتبار، همه مزایاى زندگى اعم از مال، مقام، فامیل، یاوران، زیبایی، علم و… را رزق خواندند. در کنار عواملی مانند تلاش و کوشش راه های دیگری برای افزایش رزق و روزی بیان شده است. بر اساس آیات و روایات، مهم‌ترین عواملی که موجب افزایش رزق و روزی می‌شود، موارد زیر است:
۱- اهمیت دادن به نماز، مخصوصاً نماز اول وقت.
۲- راضی بودن پدر و مادر از انسان و دعای آنان.
۳- صدقه دادن.
۴- دعا کردن پشت سر برادران دینی.
۵- گناه نکردن و توبه از گناهان گذشته.
۶- خوش اخلاقی و نیت خیر و خوب داشتن.
۷- دادن حقوق مردم، مثل ارث.
۸- دادن حق خدا، مثل خمس و زکات.
۹- قناعت کردن و میانه‌روی در زندگی.
۱۰- نیکی کردن به اهل خانه.
۱۱- مهمانی کردن و غذا دادن.
۱۲- همیشه با وضو بودن.
۱۳- ازدواج کردن.
۱۴- نماز شب خواندن.
۱۵- شکر نعمت‌های الهی را به جا آوردن.
۱۶- خواندن سوره واقعه بعد از نماز عشا.
۱۷- گفتن تسبیحات حضرت زهرا «س» پس از نماز.
۱۸- روشن کردن چراغ پیش از غروب آفتاب.
۱۹- رفتن به زیارت امام حسین «ع».
۲۰- کمک مالی به برادران دینی و شیعیان علی بن ابی طالب «ع» چه به صورت قرض الحسنه و چه به صورت بلاعوض که بسیار سفارش شده است.
۲۱- صله رحم و دیدار با خویشاوندان.
۲۲- زیاد گفتن ذکر ِ لا حول و لا قوه الا بالله.
۲۳- توسل به امام جواد «ع».
۲۴- پس از اذان صبح و نماز صبح مشغول دعا شدن (امام محمد باقر «ع» فرمودند: بر شما باد دعا در سحر تا طلوع خورشید که در این ساعات درهای آسمان باز است و رزق و روزی تقسیم می‌شود و حاجات عظیم داده می‌شود.)
۲۵- گفتن ذکر «یا فتّاح» ۷۰ مرتبه پس از نماز صبح.
۲۶- گفتن ذکر ” یا وهّاب ” ۱۰۰ مرتبه پس از نماز عصر.
۲۷- مداومت بر ذکر ” یا غنی “.
۲۸- مداومت بر خواندن سوره ” والذاریات” و “مزّمّل”.
۲۹- بعضی از دعاها و نمازها که در مفاتیح آمده است.
۳۰- مداومت بر خواندن دعای فرج و آیت الکرسی.
منبع :
